Een jaar verbondenheid
Hoe breng jij avontuur in je leven?
Die vraag stelde Tim Voors mij aan het begin van 2024. Die vraag houdt me al een paar jaar bezig. Een paar jaar geleden maakte ik namelijk de keuze om meer de natuur in te gaan, met anderen en alleen. Vanuit een persoonlijke missie om anderen de natuur te laten ervaren als palet voor persoonlijke groei en verbondenheid met anderen.
Conclusie? Het is aan het lukken.
Zowel in werk als privé was ik meer buiten. Veel met anderen, minder alleen. Dagen en nachten in de natuur betekent namelijk ook dagen en nachten weg van mijn jonge gezin. Ik vind het goed dat mijn dochter opgroeit met een vader die af en toe ‘in de bergen werkt’, maar dat wil ik binnen de perken houden. Tripjes alleen heb ik daardoor niet ondernomen.
Enthousiast als ik ben, schoot ik met hagel. Deed veel tegelijk. Op pad met studenten, projecten initiëren, opleiding volgen, eigen bedrijf opzetten. Allemaal enorm gaaf, maar iets teveel van het goede. Ik was erdoor meer buiten, maar andere doelen haalde ik niet (meer geduld in opvoeding, wat kilo’s kwijtraken). Regelmatig vergat ik ook stil te staan bij hoe goed het eigenlijk allemaal aan het lukken is.















Wat deed ik dan (o.a.)? Ik ging samen met Pé Lamerigts, Dirk Holtkamp en Ava Rijsman op pad met studenten van Avans Hogeschool met Outdoor Insights en IVK resilient, liep met Dirk en Sabine Jansen door Noorwegen met Trail Changers, ging 24 Offfff met Rocco Stallvord en Tim Voors. Liet anderen in 24 uur de kern van mijn mooiste werk ervaren met Insight 24. Ik ging in het bos kamperen met een goede vriend en onze dochters, organiseerde het eerste outdoor nageslachtenfestival, ging schepnetten met de kleuterklas van mijn dochter en stuurde mijn vrouw een week naar Portugal om de Fishermen’s Trail te lopen (dat was meer een secundair avontuur 😉).
De meest bijzondere trip was wellicht die ik in juni maakte. Samen met mijn vader liep ik de tocht die ik al jaren met studenten van Avans Hogeschool loop. De basis voor mijn liefde voor de natuur werd gelegd door mijn vader, dankzij onze jaarlijkse ‘survival’ in de Ardennen. Dit jaar eindigden we onze tocht in Deidenberg, bij de camping van John en Ruud. Een warm bad. Zijn zien mij al jaren komen en gaan met groepen studenten. Hun pizza met zelfgemaakte knoflooksaus is een begrip onder de deelnemers van Outdoor Insights.

Mijn vader en ik voerden mooie gesprekken. Aan de hand van vragen die je niet zo snel aan elkaar stelt. Waarop ben je trots? Wat wil je achterlaten? Waar gaat het je om? Welke pijn draag je met je mee? Waarvan heb je spijt? Geen bijzondere vragen, maar wel heel bijzonder om die te beantwoorden met iemand van wie ik veel houd.
Terugkijkend op 2024 heb ik des te meer het besef dat het avontuur niet centraal staat in mijn leven, maar verbondenheid. Ik hunker niet naar de hoogste piek, de snelste afdaling, het verre onbekende. In mijn avonturen wil ik buiten zijn met anderen. En daar dan zijn met mijn volledige aandacht.
Even samen oplopen.
We doen het nog eens over.
Ik hou van je.
Pa